Στα μονοπάτια του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ), στην περιοχή των Πρεσπών, περπάτησαν το Σάββατο 20 Ιούνη οι νέοι που συμμετείχαν στον ιστορικό περίπατο που διοργάνωσε η Οργάνωση Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ στην περιοχή των Πρεσπών.
Στόχος της εκδρομής αυτής σε μία περιοχή που αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι των επιχειρήσεων της ένοπλης ταξικής πάλης στην Ελλάδα, ήταν να γνωρίσουν οι νέοι από κοντά μερικές από τις πιο λαμπρές γραμμές της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ.
Το πρόγραμμα του περιπάτου περιλάμβανε: Επίσκεψη στη «Σπηλιά Ζαχαριάδη», που βρισκόταν σε καλά φυλασσόμενη δασώδη περιοχή. Επιπλέον, έγινε επίσκεψη και στη «Σπηλιά Κόκκαλη», όπως είναι γνωστή η περιοχή, κοντά στο χωριό Βροντερό που είχαν εγκατασταθεί τα χειρουργεία των ανταρτών, με τεράστια συνεισφορά κατά τη διάρκεια του τιτάνιου αγώνα του ΔΣΕ. Ο περίπατος κατέληξε στο Πατουλίδειο γυμναστήριο όπου μίλησε η Τίνα Κουζιάκη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ. Ακολούθησε λαϊκό γλέντι και αθλητικές δραστηριότητες.
Στην ομιλία, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκε:
«Στο πλαίσιο της δραστηριότητας για τα 100 χρόνια του Κόμματος και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ, ερχόμαστε σε επαφή με ηρωικές στιγμές στη δράση του Κόμματος. Μαθαίνουμε από την αντοχή, την αυτοθυσία, την αγωνιστική αδιαλλαξία, την ακλόνητη πίστη στο δίκιο του λαού και στον αγώνα για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Διδασκόμαστε από τις δυνατότητες που γεννά η υπεροχή των κομμουνιστικών ιδεών, την ακλόνητη στάση των κομμουνιστών που, παρά τις κακουχίες και τις δυσκολίες στα 100 χρόνια της ύπαρξης του Κόμματος, που αποτελεί πηγή έμπνευσης για το σήμερα και το το αύριο, συνεχίζοντας το δρόμο του καθήκοντος μέχρι τη νίκη.
(...) Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ αποτελεί καρφί στο μάτι της αστικής τάξης γιατί, παρά την έκβασή του, αποτέλεσε και αποτελεί έως σήμερα την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο, μέχρι σήμερα, κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του.
(...) Διδασκόμαστε από την Ιστορία ότι υπάρχουν δυο διαφορετικοί κόσμοι. Από τη μία ο κόσμος της εργατικής τάξης που παράγει όλο τον πλούτο, των προοδευτικών ιδεών για τις οποίες έχει ποτιστεί το δέντρο του αγώνα με αμέτρητες θυσίες, τον κόσμο της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας που καταφέρνει να κάνει "θαύματα" παρά τις αντιξοότητες. Ενώ από την άλλη ο δρόμος της εκμετάλλευσης, των παρασίτων που ζουν σε βάρος της εργατικής τάξης, ο κόσμος της αγριότητας, της φρίκης του ιμπεριαλισμού, του φασισμού, των φονιάδων και των χαφιέδων του σάπιου συστήματος, ο κόσμος του ατομισμού, του βολέματος, της λογικής ο "ο θάνατος σου, η ζωή μου"».
Στόχος της εκδρομής αυτής σε μία περιοχή που αναπτύχθηκε το μεγαλύτερο κομμάτι των επιχειρήσεων της ένοπλης ταξικής πάλης στην Ελλάδα, ήταν να γνωρίσουν οι νέοι από κοντά μερικές από τις πιο λαμπρές γραμμές της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ.
Το πρόγραμμα του περιπάτου περιλάμβανε: Επίσκεψη στη «Σπηλιά Ζαχαριάδη», που βρισκόταν σε καλά φυλασσόμενη δασώδη περιοχή. Επιπλέον, έγινε επίσκεψη και στη «Σπηλιά Κόκκαλη», όπως είναι γνωστή η περιοχή, κοντά στο χωριό Βροντερό που είχαν εγκατασταθεί τα χειρουργεία των ανταρτών, με τεράστια συνεισφορά κατά τη διάρκεια του τιτάνιου αγώνα του ΔΣΕ. Ο περίπατος κατέληξε στο Πατουλίδειο γυμναστήριο όπου μίλησε η Τίνα Κουζιάκη, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας της ΚΝΕ. Ακολούθησε λαϊκό γλέντι και αθλητικές δραστηριότητες.
Στην ομιλία, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρθηκε:
«Στο πλαίσιο της δραστηριότητας για τα 100 χρόνια του Κόμματος και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ, ερχόμαστε σε επαφή με ηρωικές στιγμές στη δράση του Κόμματος. Μαθαίνουμε από την αντοχή, την αυτοθυσία, την αγωνιστική αδιαλλαξία, την ακλόνητη πίστη στο δίκιο του λαού και στον αγώνα για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Διδασκόμαστε από τις δυνατότητες που γεννά η υπεροχή των κομμουνιστικών ιδεών, την ακλόνητη στάση των κομμουνιστών που, παρά τις κακουχίες και τις δυσκολίες στα 100 χρόνια της ύπαρξης του Κόμματος, που αποτελεί πηγή έμπνευσης για το σήμερα και το το αύριο, συνεχίζοντας το δρόμο του καθήκοντος μέχρι τη νίκη.
(...) Η τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ αποτελεί καρφί στο μάτι της αστικής τάξης γιατί, παρά την έκβασή του, αποτέλεσε και αποτελεί έως σήμερα την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα. Το αστικό κράτος γνώρισε τον πιο μεγάλο, μέχρι σήμερα, κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή του.
(...) Διδασκόμαστε από την Ιστορία ότι υπάρχουν δυο διαφορετικοί κόσμοι. Από τη μία ο κόσμος της εργατικής τάξης που παράγει όλο τον πλούτο, των προοδευτικών ιδεών για τις οποίες έχει ποτιστεί το δέντρο του αγώνα με αμέτρητες θυσίες, τον κόσμο της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας που καταφέρνει να κάνει "θαύματα" παρά τις αντιξοότητες. Ενώ από την άλλη ο δρόμος της εκμετάλλευσης, των παρασίτων που ζουν σε βάρος της εργατικής τάξης, ο κόσμος της αγριότητας, της φρίκης του ιμπεριαλισμού, του φασισμού, των φονιάδων και των χαφιέδων του σάπιου συστήματος, ο κόσμος του ατομισμού, του βολέματος, της λογικής ο "ο θάνατος σου, η ζωή μου"».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.