της Δόμνας Γκίνη, Project Manager
Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρήσαμε την αύξηση του ενδιαφέροντος των επιχειρήσεων για τις κοινωνικές υποχρεώσεις, όπου αιτία αυτού υπήρξε το κίνημα των καταναλωτών, οι οποίοι επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους στις σχέσεις μεταξύ κοινωνίας και επιχείρησης. Θα πρέπει λοιπόν οι επιχειρήσεις να αφιερώσουν κάποιους από τους οικονομικούς πόρους που διαθέτουν, για πράξεις που να ωφελούν την κοινωνία.
Εδώ οι απόψεις διίστανται, όχι μόνο ως προς την κοινωνική δράση των επιχειρήσεων, αλλά και επίσης ως προς το αν μία επιχείρηση έχει ουσιαστικούς λόγους για να αφιερώσει τους πόρους της στην δράση αυτή.
Αυτό έχει βέβαια τα υπέρ και τα κατά του.
α. ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ:
1.1. Ο βασικός στόχος της επιχείρησης είναι η αύξηση των κερδών της. Έτσι, η απαίτηση να δοθούν πόροι σε οποιαδήποτε προγράμματα δράσης παραβιάζει αυτό το στόχο αφού εμποδίζει το κέρδος.
1.2. Υπάρχει μια συνεχή σύγκρουση στον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης με εκείνης των κοινωνικών προγραμμάτων.
1.3. Το κόστος των κοινωνικών προγραμμάτων επιβαρύνουν την επιχείρηση και αυτή με την σειρά της την μεταβιβάζει στους καταναλωτές με την μορφή υψηλών τιμών.
1.4. Μικρή υποστήριξη στην εξασφάλιση κοινωνικών προγραμμάτων από τις επιχειρήσεις.
β. ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ:
1.1 Τα προγράμματα κοινωνικής ευθύνης εμποδίζουν τα μικρά προβλήματα να πάρουν διάσταση.
1.2. Η εκδήλωση του ενδιαφέροντος για τα κοινωνικά ζητήματα μειώνει την παρέμβαση του κράτους στην επιχείρηση.
1.3. Το να εμφανίζεται η εταιρία κοινωνικά υπεύθυνη βελτιώνει την εικόνα της ως προς τον καταναλωτή.
1.4. Πράξεις που φανερώνουν την κοινωνική ευθύνη μπορεί να αποβούν κέρδος για την επιχείρηση. Π.χ. Τα μηχανήματα ελέγχου της ρύπανσης.
Για την κοινωνική ευθύνη έχουν γραφτεί πολλές και διαφορετικές απόψεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως υπάρχει ένα κοινό σημείο, ότι οι επιχειρήσεις θα πρέπει να εκπληρώνουν όλες τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις σύμφωνα με τους νόμους του κράτους και ένας λόγος παραπάνω που θα πρέπει να τηρηθεί σύμφωνα με το μάνατζμεντ είναι η δύσκολη οικονομική περίοδος που διανύει η χώρα μας καθώς οι επιχειρήσεις μειώνονται δραματικά και αυξάνεται η ανάγκες του καταναλωτικού κοινού για ευέλικτες τιμές.
Εδώ οι απόψεις διίστανται, όχι μόνο ως προς την κοινωνική δράση των επιχειρήσεων, αλλά και επίσης ως προς το αν μία επιχείρηση έχει ουσιαστικούς λόγους για να αφιερώσει τους πόρους της στην δράση αυτή.
Αυτό έχει βέβαια τα υπέρ και τα κατά του.
α. ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ:
1.1. Ο βασικός στόχος της επιχείρησης είναι η αύξηση των κερδών της. Έτσι, η απαίτηση να δοθούν πόροι σε οποιαδήποτε προγράμματα δράσης παραβιάζει αυτό το στόχο αφού εμποδίζει το κέρδος.
1.2. Υπάρχει μια συνεχή σύγκρουση στον τρόπο λειτουργίας της επιχείρησης με εκείνης των κοινωνικών προγραμμάτων.
1.3. Το κόστος των κοινωνικών προγραμμάτων επιβαρύνουν την επιχείρηση και αυτή με την σειρά της την μεταβιβάζει στους καταναλωτές με την μορφή υψηλών τιμών.
1.4. Μικρή υποστήριξη στην εξασφάλιση κοινωνικών προγραμμάτων από τις επιχειρήσεις.
β. ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ:
1.1 Τα προγράμματα κοινωνικής ευθύνης εμποδίζουν τα μικρά προβλήματα να πάρουν διάσταση.
1.2. Η εκδήλωση του ενδιαφέροντος για τα κοινωνικά ζητήματα μειώνει την παρέμβαση του κράτους στην επιχείρηση.
1.3. Το να εμφανίζεται η εταιρία κοινωνικά υπεύθυνη βελτιώνει την εικόνα της ως προς τον καταναλωτή.
1.4. Πράξεις που φανερώνουν την κοινωνική ευθύνη μπορεί να αποβούν κέρδος για την επιχείρηση. Π.χ. Τα μηχανήματα ελέγχου της ρύπανσης.
Για την κοινωνική ευθύνη έχουν γραφτεί πολλές και διαφορετικές απόψεις. Το μόνο βέβαιο είναι πως υπάρχει ένα κοινό σημείο, ότι οι επιχειρήσεις θα πρέπει να εκπληρώνουν όλες τις κοινωνικές τους υποχρεώσεις σύμφωνα με τους νόμους του κράτους και ένας λόγος παραπάνω που θα πρέπει να τηρηθεί σύμφωνα με το μάνατζμεντ είναι η δύσκολη οικονομική περίοδος που διανύει η χώρα μας καθώς οι επιχειρήσεις μειώνονται δραματικά και αυξάνεται η ανάγκες του καταναλωτικού κοινού για ευέλικτες τιμές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.